Babanin görevi 14

BABANIN GÖREVİ 14
Anahtarları, cam sehpanın üzerine attım. Çıkan ses, metalin, cama değmesi... Herşey kafamın içinde çok hızlı bir şekilde ilerliyordu. Elimi üzerinde gezdirdim. Parmak uçlarımda hissettim. Her şey uyuşuktu, artık her şey daha da belirsizdi. Eskiye göre değişen çok şey vardı. Herşey... Değişiyordu. Hiçbir şey aynı kalmıyordu.
Bunları aldığımız iyi oldu. Çok uyumlular. dedi Barkın arkamdan. Yeni aldığımız cam sehpaları gösteriyordu.
Evet, ben de beğendim. dedim. Yüzüm yere doğru eğildi. Düşüncelere dalmadan önce oğlumun önüme geldiğini fark ettim.
Barkın, ellerimi tuttu. Gözlerimin tam içine bakarak Anne, bu yaptığımız en iyi şey olacak. Verdiğimiz en iyi karar... Babam bu kadar uzaktayken, senin güçlü olman gerekiyordu ve sen bunu yaptın. Yıllarca... Bunu ne kadar takdir ettiğimi bilemezsin...
O zaman, neden benim kararımla ilerlemedik? Beni bu kadar takdir ediyorsan, o zaman kararlarımı da savunmalısın. dedim gözlerine bakarak, bir umut ışığı arayarak.
Çünkü, bütün bunların ne kadar karmaşık ve bağlantılı olduğunu anlamıyorsun. Eğer senin istediğini yaparsak, neleri kaçıracağını, geleceğimizin nasıl olacağını göremiyorsun. Sorun da buydu zaten, ben bugünü kurtarmanın peşinde değilim. Bunu görmüyor musun? Tüm hayatımız değişecek.
Ve senin yapmak istediğinle ilgili pişmanlık duymayacağımı mı düşünüyorsun? diye sordum.
Bebeğin gözlerine baktığında, kalbinde pişmanlık için yer olacağını sanmıyorum. dedi gözlerimin tam içine bakarak.
Belki de Barkın gerçekten olgunlaşıyordu. Gerçekten bazı şeyleri aşmış gibi davranıyordu, o ana kadar onun bu tarafını görememiştim. Sadece, dürtülerine yenik düştüğünü sanıyordum.
Hesaplamadığın bir konu var ama... dedim, gözleri merakla bana kilitlendi. Ya hamile kalmazsam? Ya sadece kocamı, oğlumla aldatmış olursam. O zaman ne yapacağız?
Sorduğum soruya inanamıyordum. Kabullenmiştim artık, ihtimalleri konuşuyordum. Delirmiş olmalıydım.
O zaman... dedi ve duraksadı. O zaman bir umuda kapıldım, işte o zaman; belki de onu vazgeçirebilecektim. İşte o zaman... Doğru şeyi yapmayı seçtiğimizi bileceğiz, en azından denediğimizi. Biliyorsun, herkes isteklerini yapamaz. Ancak, doğru olanı tercih edebilir. Eğer öyle bir şey olursa da sen, babam için, bizim için, ailemiz için doğru kararı verip. En azından denemiş olduğunu bileceksin.
Beni kollarının arasına aldı. O an huzur bulduğumu hissettim. Huzur ve heyecan aynı anda. Başımı, omzuna yasladım. Zaten, karşı koymak için de çok yorgun hissediyordum. Babam, seni öpmemi söyledi. dedi, gözlerime tekrar bakarak. Sağ eliyle, çenemi hafifçe kaldırarak dudaklarımızın dokunmasını sağladı.
Barkın... Artık ne diyeceğimi bilemiyordum, düşünme yetimi kaybetmiştim.
Anne, sözün.
Lanet olası söz... O kadar konuşma, deneme ve düşünme... Yine de ona kocamın önünde söz vermiştim değil mi?
O an duraksadı. Başını benden birkaç cm uzağa çekip, gözlerimin içine bakarak Anne, bir bebeğin tek taraflı bir sözle Dünya ya gelmesini istemiyorum. Bu, iki insanın severek ve isteyerek vereceği bir karar olmalı. Sevgiden doğmalı, zorunluluktan değil. İkisi de bu konuda kendine engel olmamalı, tutkudan doğmalı. o sırada, dudaklarını yaklaştırıp, hafifçe beni öptü. Senin söylediğin herşeyi düşündüm. Bu tamamen, ama tamamen kalbimden geliyor. Sadece zorunda olduğumuz için yapmamalıyız.
O anda gözlerim neredeyse dolacaktı... O kadar içtendi ki.
Biraz geri çekilip gözlerinin içine baktım ve ellerinden tutup onu yavaşça çekerek geriye doğru yürümeye başladım. Yatak odamıza kadar onun ellerinden tutarak geldim. Tam içeri girdiğimiz anda ellerini bırakıp bir adım geri atarak gözlerinin tam içine baktım. Çok heyecanlı görüyordu.
Ah... Anne... Kendimi yılbaşında gibi hissediyorum.
Gözleri ışıl ışıldı.
Tamam o zaman aç hadi paketimi! dedim neşeyle.
Nasıl yani? dedi.
Bak şimdi, beni yılbaşı hediyen gibi düşün. Paketimi aç. Dedim gözlerine neşeyle bakarak.
Ona ne yapacağını göstermek için tişörtünün altından tutup başından yukarı doğru yavaşça çıkardım. O sırada göğsünden yavaşça öperek dizlerimin üzerine çöktüm. Altındakileri bir anda aşağı çektiğim zaman iç çamaşırı da beraberinde gelmişti. Bileklerini hafifçe oynatarak onları da çıkarmamı kolaylaştırdı ve o sırada hareket ederken erkekliği yüzüme çarptı. Bana baktı, hoşuna gitmişti.
Tam gözlerinin içine bakarak;
Çok mu hoşuna gitti? diye sordum.
Evet... dedi, sesi çok içten geliyordu.
O sırada bir anda içimde bir yangın patlayacak sandım. Ayağa kalktım ve; Sıra sende! diye haykırdım. Artık ikinci defa söylememe gerek yoktu. Üzerimi çıkarırken oldukça yavaştı, kollarımı kaldırdığımda gözlerim bir an görme yetisini kaybetti. Sütyenimin üzerinden sağ eli ile göğüslerimi okşarken eteğime gitti diğer eli. Fermuarı çekip eteğimi aşağı doğru düşürürken o an kendimden geçiyorum sandım. Ayak bileklerimi kaldırıp kenara doğru ittim. Karşısında sadece uyumlu açık yeşil renkte iç çamaşırlarım ile kalmıştım.
Beğendin mi? diye sordum hınzırca gözlerine bakıp.
Evet... Hem de nasıl... dedi. Sesindeki titreme beni benden almıştı.
O zaman bunu daha çok seveceksin... diyerek önünde diz çöktüm. Zaten sertleşmeye başlayan erkekliğinin altından başlayarak yaladım. Dilim, her yerini keşfediyordu.
Ah! Anne...
O sırada parmaklarının, saçlarımı kavradığını hissettim. Güçlü elleri resmen avucunun içine kafamı almış; kendine doğru çekiyordu. İyice dilim, dişlerim erkekliğine dokunmaya, onu hissetmeye başladı.
Sonra hafifçe başımı kaldırıp dudaklarımı araladım. Boğazıma kadar zorladı beni, kendine doğru ısrarla çekiyordu. Ona engel olmuyordum. Sadece ellerimi arkasından geçirip, kalçalarını kavramıştım. Boğulacak kadar boğazıma zorluyordu. Onu boğazımın girişinde hissettiğimde gözlerim fal taşı gibi açıldı.
İnanılmaz hissediyordum...
Oğlumun önünde diz çökmüş, boğazıma kadar onun tadına bakıyordum...